Ga naar content

ABOUT

 Een gedicht bestaat uit woorden en de stilte daar tussen”

(Martinus Nijhoff)

 
Deze zin stond verstopt op een muurtje bij mij om de hoek toen ik weer terug in Leiden kwam wonen na een periode in Frankrijk te hebben gewoond. Toen ik dit las herkende ik mijn eigen werk. Hetgeen wat ik maak, krijgt pas echt zijn waarde door degene die het draagt en zijn of haar gevoel erbij. Dit is onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik tracht de stilte tussen de woorden te vangen en tegelijkertijd 'ruimte' voor de drager te scheppen.

Ik voel me op mijn gemak met meer dan enkel de traditioneel gebruikte materialen voor sieraden. Ik denk dat ik dat mee heb gekregen op de Kunstacademie; buiten de kaders denken. Dat mijn voorkeur bij sieraden ligt, komt omdat sieraden gedragen worden. Het is een soort huwelijk tussen kunst en gebruiksvoorwerp, met als absolute bonus de sentimentele waarde die de drager geeft.

In 2006 ben ik afgestudeerd als Sieraadvormgever aan de Kunstacademie in Maastricht. Na mijn afstuderen heb ik gewerkt als docent tekenen en ckv bij het Bonaventura College in Leiden. In 2009 vertrokken mijn man en ik voor 6 maanden naar Azië. Deze reis bleek bij terugkomst het startschot voor het opzetten van een eigen sieradenlabel. De eerste collectie was in 2010 een feit. Sindsdien heb ik meegedaan aan meerdere exposities en beurzen in binnenland (o.a Sieraad Artfair, Meesterlijk, Show Up) en buitenland (o.a. Invasie Antwerpen, Early Bird in Hamburg en Ventura Lambrate in Milaan). Naast mijn eigen sieradenlijn heb ik altijd werk in opdracht gemaakt, zoals trouwringen en geboorte cadeau's. Maar ook relatiegeschenken, zoals een ketting voor Denham the Jeanmaker, en diverse collecties voor musea zoals voor het Rijksmuseum en Museum de Lakenhal.

In 2023 hakte ik de knoop door en ben ik gestopt met het maken van mijn eigen sieradenlijn. Om verschillende redenen zowel persoonlijk als zakelijk maar ook of misschien wel vooral vanwege de drang weer echt verhalen te vertellen die een podium en de aandacht  krijgen om te worden gehoord of gezien. Het afscheid van mijn collectie vierde ik. 'Rajouir le feu' met een feestje en daar het omsmelten van de sieraden die er nog waren als voedingsbodem (en letterlijk het materiaal) voor wat erna zou komen. Jacques Brel bezingt het in 'ne me quite pas' zo mooi dat de beste oogst van verbrande grond komt.

En toen... en toen.. vormde en vormt zich langzaam een atelier en studio waar het sieraad de basis is maar het verhaal de leidraad.

Met kleine collecties zoals recent een collectie aansluiten op de bridal couture van Edwin Oudshoorn, vele particuliere opdrachten maar ook uitstapjes naar meer vrij werk en conceptuele collecties zoals Terra (in)Cognita of mijn presentatie 'NON' tijdens de Kunstroute van 2023

wordt vervolgd en ze leefde nog lang en gelukkig :)